O książce: rok / Powieść społeczno-historyczna „Tyberiusz” uzupełnia duologię powieści „Scypion” i „Kato” o powstaniu, upadku i degeneracji społeczeństwa Społeczeństwo rzymskie na swój własny antypod społeczny i moralny Księga „Tyberiusz” ukazuje atmosferę moralną epoki powstawania i konsolidacji monarchii rzymskiej, zwanej później imperium. Imperium powstało w ogniu i krwi wielu lat wojen domowych. Jej założyciel August zaproponował osłabionemu społeczeństwu kompromis, „wciskając” monarchię w ramy republikańskich form rządów. Aby pogodzić wychowaną przez republikę świadomość rzymską z rzeczywistością już „nierzymską”, do rangi głównej zasady ideologicznej wyniósł obłudę. Jednak jego następca Tyberiusz musiał stawić czoła sytuacji, w której przykrywka hipokryzji opadła, a nowo wzmocniona arystokracja zdała sobie sprawę z utraty swojej dotychczasowej roli społecznej. Monarchia zrzuciła maskę i zażądała od ludu posłuszeństwa. Stało się to dla nich czymś na kształt epoki lodowcowej, łamiąc ich dusze, zmieniając światopogląd, wypaczając odwieczne wartości. Tyberiusz znalazł się w centrum tego duchowego i psychologicznego kataklizmu i będąc dość zamożnym z natury, wyraził swoim losem tragedię kontrowersyjnej epoki.